اما یکی از مسائلی که از سوی حامیان این طرح چندی پیش در رسانه ها مطرح شد تاکید بر ایجاد امنیت شغلی در جامعه کشاورزان بود.
نکته‌ای که در اولین نامه ابلاغی شرکت بازرگانی دولتی ایران در خصوص کشت قراردادی هم مشاهده بود و آسیابانان نگران از اجرای طرح بدون کارشناسی‌های لازم و تخصصی و عدم فراهم بودن بسترها و زیرساخت های لازم هستند.
در ادامه چند پرسش خطاب به متولیان بخش کشاورزی مطرح می شود که امیدواریم پیش از عملیاتی کردن طرح پاسخ روشن و شفافی برای آن ارائه داده و نواقص حتما رفع شود!
آیا تسهیلات لازم به منظور تامین نقدینگی خرید گندم برای بخش آسیابانی درنظر گرفته شده است؟!
 
ساز و کار نحوه پرداخت تسهیلات، مدت بازپرداخت، کارمزد و تضامین دریافتی از سوی بانک به چه صورت خواهد بود؟! و اگر قرار به شرایط پیچیده و دشوار در ارائه تسهیلات باشد عملا بار مشکلات آسیابانان را سنگین‌تر خواهد کرد!
 در صورتی که قرار است گندم خریداری شده در سامانه دولتی ثبت شده اما با نرخ آزاد خریداری شود، آیا برای  تعیین قیمت آرد صنف و صنعت با گندم آزاد برنامه‌ر‌یزی شده است؟!
 
آیا آسیابانان خواهند توانست آرد تولیدی در بخش صنف و صنعت را در سال ۱۴۰۱ به بازار صادراتی هم عرضه کنند و ضوابطی در این بخش تعریف شده است؟!
 
تکلیف سبوس آرد صنف و صنعت چه می شود و قرار است نحوه فروش این سبوس آزاد باشد یا دولتی؟!
 
در صورتی که نواقص موجود رفع نشود و به پرسش‌های فوق که البته سوالات بسیاری از آسیابانان است پاسخ داده نشود عمده آردسازان کشور از ورود به این طرح استقبال نخواهند کرد؛ با این وجود دولت چه تصمیمی برای عرضه گندم صنف و صنعت در کشور خواهد گرفت؟!  قرار است نحوه تخصیص گندم صنف و صنعت به چه صورت باشد؟!
در اجرای هر طرحی باید منافع و شرایط هر دو بخش تولیدکننده و خریدار به طور هم‌زمان دیده شده و زمینه سودآوری را برای هر دو بخش فراهم سازد. اما در طرح فعلی ارائه شده در حوزه کشت قراردادی گندم صنف و صنعت به نظر می رسد عمدتا منافع بخش کشاورزی در راستای حفظ امنیت و پایداری تولید گندم در کشور دیده و ممکن است زیان‌ها و مشکلاتی را برای بخش آسیابانی به همراه داشته باشد که امید است پیش از اجرا رفع شود.