به گزارش غلات نیوز و به نقل از میلر، محدود کردن تجارت باعث می‌شود به تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان آسیب برسد و حتی در بازار ترس ایجاد شود. همان‌طور که کشورها در حال مبارزه با ویروس کرونا هستند، باید تلاش خودشان را نیز انجام دهند تا زنجیره تامین غذایی‌شان به درستی به کار خود ادامه دهد.
برای کنترل کردن بحران کووید 19، دولت‌های جهان کارهایی انجام داده‌اند که از جمله آن‌ها می‌توان به کاهش شدید حمل و نقل محصولات و خدماتی که روی سیستم حمل و نقل تکیه دارند و همچین مهاجرات کارگران و کارمندان هم به صورت داخلی و هم به صورت بین‌المللی، اشاره کرد. کارگران کمتری حالا مشغول به کار هستند که این امر هم باعث ایجاد اخلال در سیستم حمل و نقل می‌شود و هم محدودیت‌هایی ایجاد می‌کند که باعث توقف انتقال بیماری در داخل و خارج از مرزها خواهد شد. این عوامل شامل ایجاد اخلال در حمل و نقل زنجیره تامین غذا، انتقال محصولات غذایی و محصولات کشاورزی، تهدید کردن ایمنی غذایی و مواد مغذی به خصوص برای جمعیت آسیب‌پذیر می‌شود.
لجیستیک در زنجیره تامین غذا شامل همه فعالیت‌هایی است که جریان ورودی محصولات کشاورزی، خروجی آن و خدمات مرتبط با آن مانند نقل و انتقالات، انبارداری، بسته‌بندی و مدیریت نوآوری را ممکن می‌سازد. تاثیر لجیستیک بر بخش غذا و کشاورزی بسیار مشهود است و اهمیت آن به خصوص در دوران بحران بیشتر مشخص می‌شود. ایجاد اخلال می‌تواند تاثیرات بدی روی کیفیت محصولات غذایی، تازگی و ایمنی آن گذاشته و دسترسی به بازارها و قابلیت پرداخت هزینه را سخت کند.
غذا و کشاورزی در همه کشورها در پی بحران کووید 19 تحت تاثیر قرار گرفته‌اند و تاثیر آن در سیستم کشاورزی متفاوت بوده و بعضی کشورها بیشتر از کشورهای دیگر اثرات آن را شاهد بوده‌اند. بیشتر فعالیت‌های کشاورزی در فصول به خصوص باید صورت پذیرد و به وضعیت آب و هوا نیز بستگی دارد. تاخیر در انجام یک فعالیت می‌تواند روی کل پروسه تولید و نیز روی میزان بازدهی و خروجی موثر باشد.
زنجیره تامین را می‌توان به دو گروه تقسیم کرد؛ محصولات ثابت (گندم، ذرت، سویا و دانه‌های روغنی) و محصولات با ارزش بالا (میوه‌ها، سبزی‌ها و شیلات). تولید محصولات غذایی ثابت به گونه‌ای است که مساله کمبود نیروی کار در نتیجه ویروس کرونا، تاثیر کمتری روی تولید آن‌ها داشته اما لجیستیک برای توزیع محصولات، مورد نیاز است که به شدت تحت تاثیر قرار گرفته و به سختی می‌توان این محصولات را به شهرها، استان‌ها، نواحی و کشورهای مختلف منتقل کرد. چشم‌انداز تولید سال 2020 مطلوب است اما مساله لجستیک، مساله‌ای کلیدی و حائز اهمیت است. برای مثال، در برزیل که صادرکننده کلیدی این محصولات ثابت است، گزارش‌هایی در مورد بروز مشکل در لجستیک اعلام شده که زنجیره تامین را در ریسک قرار داده است. با نگاهی به سطح بین‌المللی، خواهیم دید که اگر بندرهای اصلی مانند Santos در برزیل یا Rosario در آرژانتین بسته شوند، مشکلاتی در تجارت جهانی به وجود خواهد آمد. صادرکنندگان کلیدی باید تمام تلاششان را به کار گیرند تا راه حلی برای کاهش اخلال در وضعیت لجستیک پیدا کرده و به این ترتیب محصولات غذایی ثابت میان کشورها جابه‌جا شوند. در واقع بحران کووید 19 شانسی برای شناسایی نواقص و پرداختن به آن‌ها است. باید اجزای لجستیک به درستی تست شده و به آن‌ها اجازه داده شود تا جابه‌جایی محصولات صورت بگیرد. نیروی کار بندرها را باید پرسنلی مهم دانست و سلامتشان را مد نظر قرار داد. گزارش‌هایی در مورد فقدان راننده کامیون به دلیل به قرنطینه و بیماری نیز به گوش رسیده است.
به طور کلی کاهش درآمد و ایجاد خلل در زنجیره تامین، نشان می‌دهد که میزان کلی تجارت احتمالا بین 13 تا 32 درصد در سال 2020 کاهش پیدا خواهد کرد. سازمان تجارت جهانی (WTO) انتظار دارد در سال 2021 وضع تجارت بهتر شود اما عواملی نیز وجود دارد که نشان می‌دهد تجارت محصولات کشاورزی کمتر از تجارت دیگر کالاها تحت تاثیر قرار می‌گیرد. نخست اینکه غذا محصولی ثابت و ضروری برای همه است و جایگزینی واردات با تولید داخلی، به طور محدود انجام‌شدنی است. دوم مقدار قابل توجه تجارت محصولات کشاورزی است که با حجم انبوه صورت می‌گیرد و لجستیک تجاری در بسیاری مسیرها تا حد زیادی به صورت خودکار در آمده‌ و تداخل انسانی در آن کم است. سوم اینکه در حالی که ارزش زنجیره جهانی غذا نیز در حال پیچیده شدن است، بخش‌بندی بین‌المللی نیروی کار در بخش غذا و کشاورزی نسبت به دیگر بخش‌ها کمتر صورت می‌گیرد و در آخر اینکه قیمت‌های بین‌المللی غذا شروع به کاهش کرده و این بخشی است که کمتر می‌تواند به ایجاد محدودیت در تجارت بپردازد و برای مثال ممنوعیت صادرات یا مالیات ایجاد کند.
چشم‌انداز تولید غذا در جهان مثبت است و میزان ذخایر نیز بالا است، قیمت بین‌المللی غذا پایین است و تجارت این محصولات گسترده‌تر شده و کشورهای واردکننده و صادرکننده بیشتری ورود کرده‌اند، کودها و دیگر محصولات این‌چنینی قیمتی ثابت دارند و بسیاری موارد دیگر. قانون‌گذاران در سال 2020 تجربه بیشتری در مواجهه با بحران‌ها دارند و خود را بیشتر آماده می‌کنند.
اما به هر حال همه کشورها وسایل لازم برای مدیریت تاثیرات ناشی از بحران‌ها را ندارند و کشورهایی هستند که تکیه بالایی به واردات دارند. بعضی کشورها مانند کشورهای آفریقای سیاه، آسیب‌پذیر هستند و ممکن است در معرض سایر بحران‌ها مانند آفات و بیماری‌هایی دیگر قرار بگیرند که شرایط نامطلوب آب و هوایی و عدم ایمنی نیز بی‌تاثیر نیست. به همین دلیل پشتیبانی و همکاری بین‌المللی و مداخلاتی باید صورت گیرد تا از جمعیت آسیب‌پذیر این کشورها حمایت شده و جلوی ناامنی غذایی گرفته شود.
هیچ یک از کشورها در سراسر جهان برای این بحران آماده نبودند اما با در دست گرفتن فرمان زنجیره تامین و حرکت دادن آن و همچنین جست‌وجوی همکاری بین‌المللی برای باز نگه داشتن تجارت، کشورها می‌توانند جلوی کمبود غذا را گرفته و از جمعیت‌های آسیب‌پذیرشان محافظت کنند.
منابع : FAO-Biannual Report on Global Food Markets
Covid-19: From a global health crisis to a global food crisis?, Maximo Torero Cullen