محسن لزومیان، رئیس اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان نان‌های صنعتی در گفت‌وگو با غلات نیوز اظهار کرد: متأسفانه علی‌رغم سرمایه‌گذاری‌های کلانی که در حوزه نان صنعتی صورت گرفته، پیشرفت قابل توجهی در این بخش حاصل نشده و عملاً دولت در میانه راه، تولیدکنندگان نان صنعتی را به حال خود رها کرده است.

وی با بیان اینکه تولید نان صنعتی در کشور از حدود یک دهه قبل به رسمیت شناخته شده است، گفت: از مهم‌ترین مشکلاتی که تولیدکنندگان نان صنعتی با آن مواجه‌اند، یکسان نبودن نرخ خدمات و نبود فرهنگ‌سازی مناسب جهت ارتقای مصرف نان صنعتی در سطح کشور است.
رئیس اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان نان‌های صنعتی در ادامه، تبعیض در اعطای یارانه میان نان صنعتی و سنتی را اصلی‌ترین چالش تولیدکنندگان نان صنعتی در کشور عنوان کرد و گفت: چالشی که باعث شده تولیدکنندگان نان صنعتی توان خود را در کسب سهم مناسب از بازار و متعاقباً توسعه بازار از دست بدهند، عدم اعطای عادلانه یارانه به نان صنعتی و سنتی است.
به گفته لزومیان، واحدهای تولیدی نان صنعتی، فاصله‌ای 70 درصدی با توان بالقوه خود دارند که بیانگر شکاف عمیق میان ظرفیت حقیقی و وضعیت فعلی تولید آن‌ها است.

وی با تأکید بر اینکه رهایی از اقتصاد دستوری، ایجاد بازار رقابتی و قیمت‌گذاری بر اساس عرضه و تقاضا، از خواسته‌های مهم آردسازان و تولیدکنندگان نان صنعتی در چند سال اخیر بوده است، اظهار کرد: در دولت دهم، صنعت آرد و نان کشور شاهد اجرای دستورالعملی مبنی بر آزادسازی و فارغ شدن این صنعت از سوبسید بود اما متأسفانه بنابر دلایلی غیرمنطقی از جمله حمایت از مردم، متوقف شد. اتفاقی که اگر ادامه داشت، نهایتاً منجر به شتاب‌گیری قطار تولید و توسعه صنعت آسیابانی می‌شد. با روی کار آمدن دولت سیزدهم هم زمزمه آزادسازی صنعت گندم، آرد و نان دوباره روزنه‌ای از امید را به روی آسیابانان گشود اما با اجرای طرح هوشمندسازی یارانه نان و سیاست «به اصطلاح» آزادسازی دولت، نه تنها کام آسیابانان و نانوایان شیرین نشد بلکه باری از مشکلات را بر شانه‌هایشان اضافه کرد.

وی خاطرنشان کرد: دولت گندم را با هزینه حمل و نقل، 15 هزار تومان از کشاورزان خریداری می‌کند اما به قیمت 665 تومان به نانوایان عرضه می‌کند که تنها 5 درصد از قیمت واقعی گندم را شامل می‌شود. در حالی که قیمت آرد یارانه‌ای بسیار پایین‌تر از آرد آزاد است، اختلاف قیمت حاکم، زمینه فسادی بزرگ را در کشور فراهم کرده است. این موضوع موجب شده بخش زیادی از آرد دولتی با قیمتی غیرمنطقی روانه بازارهای آزاد شود. قطع به یقین تنها راه ممکن برای برچیده شدن بساط تخلف، یکسان‌سازی نرخ آرد یارانه‌ای خبازی و صنف و صنعت خواهد بود.

لزومیان در ادامه در پاسخ به این پرسش که سهم نان صنعتی در سفره مردم چقدر است، تصریح کرد: متأسفانه نان در کشور ما هنوز صنعتی نشده است، هرچند بنا بود تا پایان برنامه پنجم توسعه، 40 درصد نان کشور صنعتی شود اما تا به امروز این رقم در کل کشور از 12 درصد فراتر نرفته است و باید گفت متأسفانه مسئولین به عنوان متولی اصلی، در این اتفاق مقصر هستند.
رئیس اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان نان‌های صنعتی با بیان اینکه دلیل ناکامی نان صنعتی در کشور، بی‌توجهی دست اندرکاران به تشکل‌ها و پیشکسوتان این صنعت است، تصریح کرد: تصمیمات ضد و نقیض و ناتمام سال‌های اخیر در صنعت نان نیز مزید بر علت شده است. دولت دهم با هدف صنعتی شدن نان، واحدهای 20 تنی را در کشور احداث کرد؛ واحدهایی که روزانه 20 تن آرد را به 26 تن نان تبدیل می‌کرد. این واحدها که قرار بود تمام اتوماتیک باشند، در شهرهایی احداث شدند که مورد استقبال مردم قرار نگرفتند و این اتفاق، ناشی از عدم فرهنگ‌سازی بود.

وی در بخش دیگری از این گفت‌وگو به اقداماتی که برای افزایش سهم نان صنعتی در سبد غذایی، باید صورت گیرد، اشاره نمود و گفت: در حال حاضر به دلیل کاهش قدرت خرید مردم و گران‌تر بودن نان‌های صنعتی نسبت به نان‌های سنتی، تقاضا برای نان‌های سنتی زیادتر است. اگرچه تحت تأثیر افزایش بی‌رویه هزینه مواد اولیه، بسته‌بندی و حامل‌های انرژی، تولیدکنندگان نان‌های صنعتی چاره‌ای جز افزایش قیمت محصول نهایی نداشته‌اند.

به گفته لزومیان، نان‌های صنعتی به دلیل هزینه‌های تمام شده ناشی از بسته‌بندی، حمل و نقل، آرد، بهبوددهنده و غیره، گران‌تر از نان‌های سنتی هستند و تحت تأثیر پایین بودن قدرت خرید مردم، عملاً استقبال از نان‌های صنعتی خیلی کمتر است اما مشکل مهم‌تر تولیدکنندگان نان‌های صنعتی در کشور، تأمین آرد است که به دلیل تفاوت فاحش قیمتی میان نان‌های سنتی و صنعتی، همیشه کفه ترازوی حمایت‌های دولتی به طرف نان سنتی سنگین‌تر بوده است.