باتوجه به مطلب فوق، به نظر می‌رسد ظرفیت ذخیره‌سازی استاندارد ایجاد شده در کشور، چه در بخش دولتی و چه در بخش خصوصی، جوابگوی خرید تضمینی گندم بوده و دیگر نیازی به استفاده از مراکز تعاون روستایی نخواهد بود اما با وجود این، متاسفانه شاهد هستیم که هرساله همزمان با آغاز فصل خرید تضمینی، مراکز تعاون روستایی نیز بخشی از عملیات خرید را عهده‌دار می‌شوند.
اگرچه تصویب و اجرای قانون تخصیص کرایه حمل به کشاورز، مشوقی برای تحویل گندم به سیلوهای استاندارد بلندمدت بوده و این امر می‌تواند گامی در جهت حذف مراکز تعاون روستایی باشد اما کماکان مراکز تعاون روستایی پر‌قدرت در صحنه خرید تضمینی گندم حضور دارند.
سال‌هاست که انتقادات بسیاری از سوی بخش خصوصی در راستای حضور مراکز تعاون روستایی در چرخه خرید تضمینی و نحوه عملکرد آن‌ها مطرح می‌شود که البته همزمان با آغاز فصل خرید تضمینی گندم، انتقادات و شکایات قوت می‌گیرد.
محمد سپانلو، دبیر انجمن صنفی کارخانه‌های آرد مشهد در گفت‌وگو با غلات نیوز بیان کرد: سال‌هاست که ما با ورود مراکز تعاون روستایی به چرخه خرید تضمینی گندم مخالفیم. متاسفانه این مراکز به دلیل حمایت از کشاورز، صرفا گندم‌ها را تحویل می‌گیرند و به کیفیت و خلوص گندم‌های خریداری شده هیچ توجهی نمی‌کنند.
دبیر انجمن صنفی کارخانه‌های آرد مشهد بیان کرد: طی چند سال گذشته، کارخانه‌های آرد مجبور بودند گندم‌های خریداری شده شرکت غله را از مراکز تعاون روستایی خرد در روستاها تحویل بگیرند که این امر هزینه حمل زیادی را برای کارخانه در بر داشت. بر این اساس، قرار شد این مراکز گندم‌های خریداری شده را به مراکز تعاون روستایی بزرگ در شهرها تحویل دهند و کارخانه‌ها گندم‌ها را از این مراکز تحویل بگیرند که خوشبختانه سال گذشته این اتفاق افتاد.
سپانلو ادامه داد: متاسفانه مراکز خرید تعاون روستایی فاقد آزمایشگاه و امکانات سنجش و بررسی گندم‌ها به منظور بررسی کیفیت افت هستند این در حالی است که سیلوهای استاندارد بخش خصوصی و دولتی کنترل بیشتری روی تحویل گندم باکیفیت دارند.
با توجه به اینکه کشور از ظرفیت ذخیره‌سازی استاندارد بلندمدت به اندازه کافی و به تناسب میزان گندمی که خریداری می‌کند، برخوردار است، سوال اینجاست که چرا هنوز از ظرفیت مراکز تعاون روستایی در فرایند خرید تضمینی گندم استفاده می‌شود؟
دبیر انجمن صنفی کارخانه‌های آرد مشهد در این باره به غلات نیوز گفت: مراکز خرید تعاون روستایی در روستاها به منظور حمایت از کشاورزان خرده‌پایی که کشت محدود داشته و امکان تحویل گندم‌هایشان به سیلوهای بلندمدت استاندارد را ندارند، ایجاد گردیده است اما متاسفانه باید گفت مراکز خرید تعاون روستایی به جای اینکه حامی کشاورزان باشند، بیشتر ضرررسان هستند چرا که علاوه بر سوبسید کلانی که دولت در چرخه گندم، آرد و نان می‌پردازد، بخشی از هزینه‌ها از سوی مراکز تعاون روستایی با خرید گندم‌های بی‌کیفیت و دارای افت بالا به هدر می‌رود.
سپانلو معتقد است تا زمانی که انحصار خرید گندم در دستان دولت باشد، مراکز خرید تعاون روستایی کماکان در این عرصه حضور خواهند داشت و در صورتی که خرید گندم به بخش خصوصی واگذار شود، به طور ناخوداگاه مراکز تعاون روستایی دیگر در خرید گندم نقشی نخواهند داشت.