اولین نکته اینکه قرار است مطالبات مربوط به سال گذشته (۱۴۰۰) در سال جاری با آسیابانان تسویه شود! اگر تورم ۴۰ درصدی امسال نسبت به سال گذشته را هم در نظر نگیریم، قطعاً اگر مطالبات سال۱۴۰۰ به‌موقع و در اسفند همان سال پرداخت و تسویه می‌شد آسیابانی که اکنون در تأمین هزینه‌هایش با بحران مواجه است، ۴۰ درصد نسبت به سال گذشته جلوتر بود! به عبارت دیگر، اگر آسیابانان سال گذشته با نقدینگی 2 میلیارد و 700 میلیون تومان می‌توانستند هزار تن گندم خریداری کنند، در حال حاضر با همان میزان پول می‌توانند فقط ۲۲۵ تن گندم بخرند!

نکته دوم اینکه بر اساس آنچه در نامه مذکور ذکر شده، قرار است بر مبنای سهمیه ماهیانه، فقط 20 درصد از مطالبات هر واحد آسیابانی از محل گندم یارانه‌ای محاسبه و دریافت نشود، به این صورت که اگر فرض را بر این بگیریم که یک کارخانه ۸ میلیارد تومان مطالبه داشته باشد و سهمیه ماهیانه گندم یارانه‌ای آن ۵ هزارتن باشد، بر مبنای ۲۰ درصد عدم پرداخت وجه در ماه، حدود ۱۲ ماه زمان می‌برد تا مطالبه سال ۱۴۰۰ این کارخانه به طور کامل تسویه شود! در این صورت بازهم آسیابان با یک سال تأخیر، مطالبه به‌حق خود را دریافت می‌کند!

اما نکته دیگری که در این نامه به آن اشاره شده، این است که اگر سیاست دولت در حین تسویه حساب بابت مطالبات کارخانه‌ها در مورد نرخ فروش گندم تغییر کرد، مابقی مطالبات بر اساس نرخ‌های جدید اعمال خواهد شد! این یعنی آسیابانی که قرار است امروز با ۸ میلیارد تومان طلبش، هر ماه هزار تن گندم ۶۶۵ تومانی خریداری کند، اگر دولت نرخ را در حین روند پرداخت مطالبات تغییر دهد، من‌بعد با همین نقدینگی باید نسبت به هر میزان افزایش نرخ، مقدار کمتری گندم از دولت خریداری کند!

اینکه بالأخره پرداخت مطالبات آسیابانان هرچند با تأخیر و البته با پیگیری‌های فراوان در دستور کار قرار گرفت، جای امیدواری است اما آنچه مهم است، نحوه پرداخت این مطالبات است که گویا بر اساس نامه مذکور، اگر بر همین منوال طی شود، منفعت چندانی برای آسیابانان نخواهد داشت!
لذا بهتر است که دولت به جای پرداخت نقدی مطالبات کارخانه‌ها با این همه تأخیر، مجدداً بررسی کند و طلب هر کارخانه را بر مبنای تخصیص گندم به نرخ امروز محاسبه نماید!

 پرداخت نقدی مطالبات آن هم به صورت قطره‌چکانی و با تأخیر، عملاً  سودی برای صنعت آسیابانی کشور که با بحران تأمین نقدینگی مواجه است، نخواهد داشت! بهترین راه حل این است که مثلاً اگر مطالبه یک کارخانه معادل ۲ میلیارد تومان می‌شود، به جای محاسبه نقدی این طلب، میزان تخصیص گندم سهمیه‌ای کارخانه به نرخ امروز محاسبه و بعد به صورت 20 درصد از سهم ماهیانه به کارخانه داده شود.