به عبارتی دیگر ایران با داشتن 31 استان، تنها از سه استان تولیدکننده گندم کیفی برخوردار است (فارس، خوزستان، گلستان) لذا با توجه به محدودیت تولید کمی و کیفی و شرایط متفاوت تولید در سطح کشور، طبق قانون، برنامه حمل و جابه‌جایی گندم‌ها از سوی شرکت بازرگانی دولتی ایران به جهت اختلاط در سراسر کشور صادر و اجرایی می‌گردد. بنابراین به تناسب شرایط تولید گندم، اختلاط اصولی و استاندارد گندم‌های تولیدی کشور ضروری است.
چندی پیش هادی حق‌شناس، استاندار گلستان در یک مصاحبه خبری اظهار کرد: گلستان این توانایی را دارد که گندم تولیدی استان را تبدیل به آرد و سپس به استان‌های دیگر صادر کند اما متاسفانه گندم این استان به صورت خام به سایر نقاط کشور ارسال می‌شود. حال این سوال پیش می‌آید که اگر مقرر شود گندم کیفی انحصاراً در همان استان تولیدکننده مورد بهره‌برداری قرار گیرد، استان‌های غیربرخوردار از گندم کیفی برای تولید آرد باکیفیت و تامین مواد اولیه کیفی چه راهکاری را باید پیش بگیرند؟! در این صورت قطعا کیفیت آرد و نان در کشور دچار چالش خواهد شد چراکه گندم به عنوان ماده اولیه، نقشی اساسی در تولید آرد باکیفیت خواهد داشت.
متاسفانه بر حسب یک اقدام غیرکارشناسانه و تصمیم‌گیری‌ها و سیاست‌گذاری‌های غلط در سالیان اخیر، بر تعداد کارخانه‌های آردسازی به شدت افزوده شده و کشور هم‌اکنون از واحد آسیابانی اشباع است. به طوری که در طول سالیان اخیر 20 میلیون تن ظرفیت آسیابانی در کشور ایجاد شده در حالی که فقط 10 میلیون تن از این مقدار ظرفیت، نیاز کشور را پوشش می‌دهد. بر این اساس همه کشور به طور میانگین با 40 درصد ظرفیت واقعی‌شان تولید دارند و این ظرفیت خالی در سراسرکشور موجود است. لذا انحصار گندم در استان‌های برخوردار و تبدیل به آرد و صادرات آرد، اقدامی منطقی و عادلانه نیست و باید از این ظرفیت خالی در بخش‌های دیگر مانند تقویت حوزه صادراتی استفاده شود.
اما بسیاری از آسیابانان استان‌های غیربرخوردار می‌گویند تخصیص گندم‌ها غالبا بر اساس فاکتور کمیت صورت می‌گیرد و کیفیت در اختلاط کشوری چندان لحاظ نمی‌شود که البته با نگاهی به حجم تولید گندم باکیفیت در کشور می‌توان دریافت که این یک امر طبیعی است. اگرچه شرکت بازرگانی دولتی ایران همواره تلاش می‌کند تا در شرایطی برابر گندم‌های کیفی به استان‌های غیربرخوردار نیز تخصیص داده شود.
به طور کلی به نسبت نیاز مصرفی کل کشور، فقط سه استان فارس، گلستان و خوزستان تولیدکننده گندم کیفی هستند و طبیعی است که حجم تولید این سه استان با احتساب تامین نیاز مصرفی خود استان، جوابگوی کل کشور نباشد و با این حال بسیاری از دست اندرکاران معتقدند واردات گندم در همه حال برای کشور بالاخص برای پوشش نیاز استان‌های غیر برخوردار لازم است.