در کشورهای پیشرفته عمدتا توزیع آرد به وسیله کمپرسورهای بونکری صورت می‌گیرد که برای پیاده‌سازی این امکان در کشورمان نخست باید زمینه زیرساخت‌های تخلیه و باگیری مناسب از حمل تا توزیع و نگهداری آرد فراهم شود. طبیعتا اگر حمل آرد به جای کیسه، با کمپرسور انجام گیرد ویژگی‌ها و برتری‌هایی نسبت به توزیع آرد با کیسه خواهد داشت که اصلی‌ترین و مهم‌ترین آن ها بهداشتی و مکانیزه بودن پروسه حمل و توزیع آرد خواهد بود اما به دلایلی در شرایط فعلی اجرای چنین امری در کشور امکان پذیر نیست که در ادامه به آن‌ها اشاره شده است؛
1) بدیهی است که در صورت حمل و توزیع آرد با کمپرسورهای بونکری، محل نانوایی‌ها هم باید به مکانی به عنوان سیلو برای ذخیره‌سازی آرد مجهز شود که قطعا این امر هزینه‌بر است و اگر قرار باشد نانوایان این هزینه را بپردازند برایشان مقرون به صرفه نیست. ضمن اینکه بعضا واحدهای نانوایی به صورت استیجاری اداره می‌شوند. طبیعتا اگر قرار باشد آرد با کمپرسور به محل نانوایی حمل و توزیع شود نسبت به حمل با کیسه باید با تناژی بالاتر( حداقل یک تن) صورت گیرد که مصرف ماهیانه نانوا به یک تن نمی‌رسد و دیگر اینکه نانوا باید هزینه بالاتری برای خرید آرد بپردازد که در شرایط اقتصادی فعلی، هزینه ای اضافی بوده و پرداخت آن برای نانوا عملا غیرممکن است.
 از سوی دیگر در حال حاضر که آرد بخش عمده‌ای از نانوایان کشور از طریق سیستم سهمیه‌بندی یارانه‌ای تامین می‌شود، نانوایان سهمیه ماهانه‌شان را در دو یا سه دهه در تناژهای پایین از سامانه خریداری می‌کنند و حمل آرد با این سیستم از طریق کمپرسور غیرمنطقی است.

2) سیستم آرد‌رسانی با کمپرسورهای بونکری باتوجه به آنچه که گفته درخصوص حجم کم مصرف آرد در واحدهای نانوایی در یک ماه گفته شد مقرون به صرفه و اقتصادی نخواهد بود و تامین آرد در کیسه برای نانوا آسان‌تر و البته ارزان‌تر است اما پیاده‌سازی این سیستم برای کارخانه‌های تولید ماکارونی، بیسکوییت، کارخانه‌های تولید نان صنعتی و سایر صنعت‌هایی که آرد را با تناژ بالا مصرف می‌کنند می‌تواند مناسب باشد. ضمن اینکه ساخت سیلوی ذخیره سازی آرد در کارخانه نسبت به محل نانواخانه توجیه‌پذیر و البته به لحاظ اقتصادی مقرون به صرفه‌تر است.
3) در برخی کشورهای پیشرفته این شیوه معمول است که آرد را در پاکت‌هایی محکم حمل و توزیع می‌کنند تا در صورت برخورد با یک شئ تیز و یا وارد شدن ضربه، دچار آسیب نشود اما چون توزیع آرد در پاکت‌های محکم نسبت به کیسه‌های معمولی فعلی هزینه‌بر است در کشور ما جوابگو نیست. ضمن اینکه درحال حاضر در کشور خودمان هم کیسه‌هایی با بافت متراکم تولید می‌شود که استانداردهای لازم را برای حمل و توزیع آرد دارد. کیسه‌های تولید شده با بافت متراکم زخیم‌تر بوده و مقاومت بالاتری نسبت به فشار و ضربه دارند که معمولا در بخش صادرات آرد از این کیسه‌ها برای حمل استفاده می‌شود اما در داخل کشور به دلیل تاثیر آن بر قیمت تمام شده آرد از این کیسه‌ها استقبال چندانی نمی‌شود مگر در برخی از شرکت‌های خصوصی تولید آرد که تعدادشان بسیار اندک است.
 درحال حاضر بخش عمده‌ای از صنعت آرد و نان کشور تحت پوشش دولت و سیستم یارانه‌ای اداره می‌شود و توزیع آرد به شیوه‌های دیگر غیر از کیسه‌های معمولی که درحال حاضر توزیع می شود هزینه بر خواهد بود که با توجه به قیمت پایین آرد صرف چنین هزینه‌ای برای کارخانه‌ها و دولت مقرون به صرفه نیست و در صورتی که این صنعت آزاد شده و مدیریت آن به بخش خصوصی واگذار گردد می‌توان شاهدسرمایه گذاری برای اصلاح زیر ساخت‌ها و ارتقاء صنعت و همچنین تحولی در سیستم آردرسانی به نانوایان کشور بود.