به گزارش غلات نیوز و به نقل از تریبیون، حدود یک میلیون تن دانه برای برآورده کردن اهداف تولیدی گندم این کشور برای فصل 2021-2020 مورد نیاز است که یعنی این کشور با کمبود حدود 43 درصدی روبه‌رو است.
از بیش از نیم میلیون دانه موجود، حدود 6 درصد متعلق به بخش عمومی و باقی متعلق به بخش خصوصی است. علاوه بر این، کشاورزان در مصاحبه با Express Tribune، به این مورد شکایت کردند که دانه‌هایی که متعلق به آن‌ها است، کیفیت پایینی دارد. همچنین در مقایسه با کمپانی‌های خصوصی، آژانس‌های دولتی، تحویل و مکانیزم ضعیفی در مورد دانه‌ها دارند.
علی ارشد، دبیر Agriculture Task Force  بیان کرد: بزرگترین مشکل، قوانین مربوط به دانه‌ها است که موضوعی فدرال به شمار می‌رود. دولت به مانیتور و پردازش دانه‌های استاندارد می‌پردازد و استان‌ها هیچ‌گونه ساختار مانیتورینگ و شناسایی ندارند. آن‌ها همچنین نمی‌توانند نمونه‌ها را جمع‌آوری کرده یا رکوردها، قیمت‌ها و ذخایر را چک کنند.
وی همچنین گفت: بزرگترین مشکلی که در مورد دانه‌های گندم وجود دارد، کمبود شناسایی‌کننده‌ها است و ظرفیت ذخایر دانه‌ها نیز باید افزایش پیدا کند و از منظر علم دانه‌ها، ما از دنیا سه قرن عقب‌تر هستیم.
ارشد ادامه داد: دولت باید بخش خصوصی را تشویق کند تا مراکز تحقیق دانه‌ها را افزایش دهند. مراکز تحقیقاتی را نمی‌توان برای بحران دانه گندم سرزنش کرد و تنها مشکل، موضوع برخورداری از دانه‌ها است.