مجید پارسایی در گفت‌وگو با غلات نیوز  با بیان اینکه افزایش قیمت خمیرمایه در پی افزایش قیمت مواد اولیه صورت گرفته است، گفت: مادامی که هزینه‌های تولید ثابت است، ما هیچ قصدی برای افزایش قیمت نداریم و خمیرمایه با سود قانونی به بازار عرضه می‌گردد اما هر زمان که افزایش قیمت صورت گرفته، ناشی از این بوده که ماده اولیه و سایر هزینه‌ها افزایش پیدا کرده بنابراین قیمت‌های قبلی وقتی با هزینه‌های جدید همخوانی نداشته باشد، موجب ضرر و زیان می‌شود که این عمل موجب تهدید کارخانه‌ها به تعطیلی شده و بی‌کار شدن کارگران را در پی دارد بنابراین الزاماً ناچاریم برای اینکه تولید را ادامه دهیم، افزایش قیمتی را که به ما تحمیل شده در هزینه‌هایمان لحاظ کنیم.
وی در پاسخ به این پرسش که سندیکا به منظور کنترل بازار سیاه و آزاد و ارائه خمیرمایه با نرخ‌های نامتعارف چه اقداماتی انجام می‌دهد، تصریح کرد: با توجه به سهمیه‌ای که برای مصرف کشور در نظر گرفته‌ایم که وزارت صمت تعیین کرده، ما هیچ کمبودی نداریم و بازار سیاهی وجود ندارد. خمیرمایه در کشور موجود است و با قیمت متعارف که تعیین شده و کارخانه‌ها اعلام می‌کنند، قابل ارائه است بنابراین قیمت غیرمتعارفی وجود ندارد.
پارسایی ادامه داد: بحث سر این است که باید خمیرمایه با قیمت سال گذشته ارائه شود که چنین چیزی منطقی نیست و غیرقابل قبول است زیرا اصلاً امکان تولید با قیمت‌های سال گذشته نه تنها در مورد خمیرمایه بلکه در مورد سایر کالاهای تولیدی نیز امکان‌پذیر نیست چراکه هزینه‌های مواد اولیه تغییر کرده، دستمزدها افزایش داشته، به غیر از ملاس که عمده ماده اولیه تولیدی است و افزایش قیمت داشته، سایر مواد تولیدی نیز افزایش یافته بنابراین بدیهی است که افزایش قیمت پیدا می‌کند و این افزایش قیمت غیرمتعارف نیست و به دلیل افزایش هزینه‌ها است. اقدامی نیاز نیست انجام شود زیرا مثل سایر کارخانه‌ها و همه فعالیت‌های اقتصادی، تولید خمیرمایه متأثر از هزینه‌های تولید است.
دبیر سندیکای تولیدکنندگان خمیرمایه در خصوص این مسأله که گفته می‌شود دلیل کمبود و گرانی خمیرمایه، صادرات است، توضیح داد: چنین چیزی مطلقاً صحت ندارد. طبق تفاهمات صورت گرفته، تولیدکنندگان خمیرمایه ایران متعهد به توزیع 20 هزار تن خمیرمایه در سال طبق سهمیه‌بندی استانی شده‌اند که از سال گذشته صورت گرفته و حتی بیش از این مقدار در داخل کشور توزیع شده است. مازاد بر این سهمیه در حیطه تصمیم شرکت‌ها است که در داخل توزیع کرده یا صادر کنند بنابراین وقتی ما 20 هزار تن داخل را تأمین کرده‌ایم، عبارت کمبود معنایی ندارد.